O Şimdi Yok Artık Şiiri - Zülal Çevik

Bir zamanlar benim bir babam vardı,
Hiç öpemediğim, kokusunu bilmediğim,
Yüzüne babam diyemediğim biriydi.
O, sadece vardı.

Var olduğunu bildiğim,
“Baban yaşıyormu” diye soranlara
“Evet yaşıyor diyebildiğim biriydi, O sadece vardı.
Onu düşününce gözlerim ışıldamazdı
Yüreğim atmazdı hiç heyecandan.
Hani sesini bi duysam dediğim olmadı hiç
İşte öylesine,
O sadece vardı.

Hiç okuluma gelmedi
Arkadaşlarımın babaları gelirdi.
Ben kapıya bakardım
Biliyorum gelmeyecekti ama,
Ola ki işte umut bu ya belki derdim
Ama gelmezdi hiç gelmedi de
Öyle biriydi o.
O, sadece vardı.

Babasını öpen bir çocuğun yüz ifadesini
Hep başkalarında seyrederdim
Ağlayamazdım bile
Sadece yutkunurdum
İşte öyle biriydi o
O,sadece vardı.

Ondan hiç harçlık isteyemedim.
Biliyorum istesem mutlaka verirdi,
Ama o cesaret bende yoktu.
Paramız çoktu hiç yokluk görmedim
Ama benim hiç harçlığım olmadı.
Bayram gelirdi, babam sadece bayram olduğu için evde kalırdı
Öyle çok gelenimiz olurdu ki
Bizim için bayram gelenlere hizmet etmekti hep.
Ama bayram bitince çok sevinirdim
Çünkü babam evde olmazdı
Sonra da arada bir görürdüm babamı
İşte öyle biriydi
O, sadece vardı.

Şimdi 35 yaşındayım.
Babam artık beni hergün arıyordu
Ne demek olduğunu çözemiyorum,
Sebebini soramazdım sesini duymak için aradım derdi
Şimdiye kadar duymadığım sözlerdi bunlar
Cevap bile veremezdim,
İyiyim derdim belli belirsiz ve telefonu kapardım.
İşte öyle biriydi o
O, sadece vardı.

Mutluluk çok sürmedi, babam hastalandı, doktorlar “kanser” dedi.
İçim çok acıdı, hem de öyle çok acıdı ki…
Yılların acısını çıkarmalımıydım bilmiyorum.
Ama yapamadım, nasıl yapılacağını bilmiyorum ki,
Sarılamadım,hele onu ne kadar çok sevdiğimi yüzüne bi söyleyebilseydim.
Belki yılların özlemi bitecekti, ama yapamadım işte

Ameliyata girecekmiş o gün
Zülal’e haber vermeyin o çok üzülür demiş,
Nasıl durabilirdim, soluksuz gittim.
Belki kızacaktı gittiğime, boşver kızarsa kızsın
Belki bir daha göremeyecektim
Beklemiyordu beni ama çok sevinmişti gördüğüne
Bana baktı ve demek geldin dedi.
İlk defa seni bi öpeyim dedi belki bu son olur.
Öyle bir sarıldı ki baba kokusu çok güzelmiş
O an anladım babam ölecekti
Dediği doğruydu, ilk ve son olmuştu.
Ertesi gün rüyamda babam ölmüştü,
Delirmiş gibi uyandım.
İşte o an içim hiç olmadığı kadar çok acıdı.
Mümkün müydü yoksa o öldü mü diye çaresiz düşünürken
Haber gecikmedi, baban öldü dediler.
Ve hayat orada son buldu benim için.

Şimdi bir babam yor artık.
Öpemediğim, belki de kıyamadığım babamı
Belki daha zamanı var dediğim şeyleri
Yapmaya bile fırsat vermeden toprak aldı onu.
O şimdi yok artık

Düşünüyorum da; öpmesem de olurmuş.
Sanki sarılmayınca, baba demeyince dünya batmadı ya
Onun, varlığı bile dursa yetermiş.
Ben yine yabancı gibi dursaydım
Başkalarına bakıp ağlasaydım yine
O sadece olsaydı,
Ama o şimdi yok artık.

Benim bir babam yok artık
Ona şimdi mezarında BABAM diyebiliyorum.
Hem de hiç çekinmeden, hiç korkmadan
Hem de bağıra bağıra BABAM diyorum
Yıllardır içimde sakladığım o kelimeyi
Artık mezar taşına söylüyorum.
Bak şimdi söylüyorum
BABAM SENİ ÇOK SEVİYORUM diye haykırıyorum.