Yaraların, ışığın içinden geçtiği yerlerin,
Herşeyden fazla, her birimizin aklında.
Onsuz nefesin, çiçeksiz veya meyvesiz,
Eski kuru bir ağaç gibi, durmak aslında.
Söyle, hayatın adı evrenin sırrı, değil mi,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta