O...
O! ..
O sessiz,
Kimsesiz,
Bak, hayırsız! ..
Ne eder bensiz...
O, köhne ıpıssız;
Küf kokan viraneyi,
Yadsıdığın bahaneyi,
Başında dönen pervaneyi;
Görmezsen dinlersin teraneyi! ..
Yorgun güneş ufka düştüğü zaman,
Kıpkızıl bir gece gelecek; kör duman!
Bu kaçınılmaz sonu yaşarsın an be an,
Bu gece tenlerin, canların, göçtüğü zaman! ..
Sevgilim, o düşen gözlerini izliyorum;
Bu hâline ben ben bin defa ölüyorum;
Sen hiç ölme, sen ölme, seviyorum! ..
Çekilmiş gözlerin artık fersiz,
Böyle neler yaptın hayırsız,
Ne ederim ki ben sensiz,
Fersiz gözlerin fersiz;
Sen ebedi sessiz! ..
Çığlığım sensiz! ! .
Yok, hayırsız! ! !
Kimsesiz...
Sessiz! ..
O...
O! ..
? !
(14.07.1999-Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 16.10.2008 16:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybedilmiş bir sevgi! .. Sevginin güçü... Ölüm de olsa sevgiler bitmesin; hiç bitmesin! ..
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
TÜM YORUMLAR (4)