dut yaprağı konuşuyordu ipekle
duydum o sesi baharat katkılı gecede
gülleri kamçılıyorlardı rahmin çarmıhında
korkuları gözlere kül eden tanrı
kör kuşlar değin çaresizdi
firari gülüşler dolaşıyordu orta yerde
çeliği tende sınıyordu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta