O Ses Şiiri - Murat Ersoy

Bir ses vardı düşümde,
Ne uyur, ne de uyanık hâlde.
Kulak verdim o davûdi sese,
Korku ve endişe ile.

-Kalk!
Dedi, sarsıldım tâ derinden,
Hissettim nefesini soğuk ensemden.
Lâkin ayrılmak ne mümkün yerimden.

-Kalk! Mîzan kuruldu.
Nasıl olur, bu kadar çabuk mu?
Hevesle yürüdüğüm bu yolu,
Bir anda terketmek hiç olur mu?

Susmak istedi dilim,
Cevap verdi bedenim.
Açıldı o nâçiz gözler,
Fırladı cılız cesedim.

Kalakaldım orada öylece,
Yapayalnız, sessiz.
Beklerken ümit ile sâdece,
Gitmişti gâibteki o ses ve iz.

O ses’ten ne haber?
Bıraktı içime gam ve keder.
Ne korku kaldı ne endişe,
Sardı bünyemi vird-ü seher.

Uyandım ki hem de ne uyanma,
Tefrîc eyledi beni dertten yana.
Açıldı gönlümde bahar gülleri,
Virâne bağrımda yana yana.