O Serüvenci Şiiri - Mustafa Balaban

Kaç denizci başlamıştık o serüvene?
Şimdi o günleri kaç kişi anımsar?
Açık denizlerden önce
Yüreklerimizde patlardı fırtınalar.
Bir avucumuzda dünya
Bir elimiz uzanmışken gökyüzüne
Sevgilinin saçları arasından doğar
Ve gündoğumunda
Sevgili uyurken
Kaybolurdu yıldızlar.

Mutluluk unutabilmektir geçmekte olan anı
Unutmak ve hep yeniden yaratmak
Bir şair gibi,sunulan benzersiz yaşamı.
Yaşamak hüznü ve sevinci damıtmaktır
Günbatımı kızıllığında bir kadeh şarap gibi
Ve yudum yudum içerken
Bir ömrü anımsamaktır
Bir kelebek uçuşuyla
Gelincik tarlasında serap gibi.

Kaç denizci başlamıştık o serüvene?
Şimdi o günleri kaç kişi anımsar?
Deniz bazı evlatlarını alsa da
Yelkenlerimiz paramparça olsa da
O serüvenci açık denizlerde hala
Dudaklarda tuz,gözler en uzak yıldızlarda...