O Sensin Şiiri - Yunus Emre Akaşen

Ansızın karardı odam hüzün çöktü üzerime.
Hislerimi kaybediyorum duygusuzluk sardı yine.
Ağlayacaktım ama sanki bir melek dokundu tenime.
Dostlarım kafi değil yine dört duvar benimle.

Şair oldu bu adam, yaşayacakları vardı seninle.
Hayaller darmadağın, gelecek ise tozlu raflarda.
Gerçekler acı be dostum, hüzün geçer mısralarda.
Ağlamak isterken gülüverirsin, gidenle gidilmez dersin.

Seni seveni sev ki; sende ahı olmasın.
Gül bahçelerin hiç solmasın.
Yüzündeki gülümseme bir an bile eksik olmasın.
Sanma ki oradasın, çoktan firar ettin gönlümden.

Kendimi tanıyamıyorum bu ben değilim ödün veriyorum özümden.
Yaşadıklarımı anlarsın halimden veya sözümden.
Ben yaşadıkça yazacağım,konuştukça bıktıracağım dilimden.

İnsan yaşarken ölüyor yaşanmaması gereken şeyleri yaşarken.
Ve birden diriliyor hiç ummadığı anda karşısına o çıkarken.
Söyleyeceklerin olsa da nutkun tutulur susarsın.
Bu sensin aslanım, edebinle utanır uzaktan bakarsın.

Sevmek nedir bilmezler ama sen; uzaklardan sevince anlarsın.
Unutma leyla, bu mecnun hep sevdi seni.
Ne sen leylaydın, ne ben mecnun ama hep sevdim seni.
Sözlerimden anlarsın, anlarsan derdimi.

Son sözüm yok, bu'dur diyemem son kelam.
Ben yaşadıkça yazacağım.
Susmak yok, yola devam.
Yol uzun, yoruldum, sızlandım. (Unutma)
Unutmak kolay olsaydı eğer, adının geçtiği yerde yutkunmazdım.