O Sensin ki. Şiiri - Hasan Özünal

O Sensin ki...

O sensin;
Zindan geceme aniden doğan güneş,
Biçare ruhumu fetheden canan,
Tahtı boş gönül sarayıma bir eş,
Duygu buzlarımı eritmek için yanan,
O sensin…

O sensin ki;
Hayallerin gerçeği,
Rüyaların mutlu sonu,
Gülistanın tek çiçeği,
Aşka susayan ömrümün,
Abı hayat içeceği…

Sensin;
Neşe olarak tanıdığım,
Sensin, nefes olarak aldığım,
Sensin, hayallerimde sardığım,
Hayat olarak yaşadığım.

Sensin;
Dünya nimeti olarak tek varlığım.

O sensin;
Rabbime şükrüm,
O sensin, ahiretime kapı.
Gözlerinde ilahi aşkı gördüğüm,
Gözlerinde mehtap sefası sürdüğüm.
Ömrümün miladı,
Ömrümü ikiye böldüğüm...

O sensin;
Kolum, kanadım,
Elim ayağım…
Hayata dayanağım,
Kuru ekmeğime katık,
Balım, kaymağım.
Dünya devletime
Melek sultanım...

Gönlüme sultan,
Başıma taç,
Yarelerime ilaç,
Bana yeni bir ömür,
Kararan yüreğime inanç.
Bağrımda açan
Dikensiz bir gül oldun.

Bin yıldır arıyordum sanki
Sahi sen beni nasıl buldun?

Hasan Özünal
Karaman
KYH_85