ne zaman aramasam sen çıkmıştın karşıma.
ben bir avare
ben kendimden ama yine kendime bir çare iken
her köşe başında tek bir sen..
ben yoksul bir kuş gibi çırpınırken bulmuştun sen beni,
almıştın mağbetine;
çıkartmıştın o girdap çığlığından
ya da çığlık olan hayatımdan..
verip hakkını yalnızlığımın;
yalınsızlığımda ses olmuştun ruhuma..
ruhlara bile kafa tutup
“hadi be ordan” diyip sevebilmiştin beni;
kanı deliliğimi unutup..
delilik bana akıl; sana zehir olmuştu her anımda
ya da bir anımda beste,
bir diğerinde ise tek bir hece..
o sendin,
adı yokmuş gibi;
sendin o,
sonu yokmuş gibi..
3 ocak 2012.antalya
Kayıt Tarihi : 17.6.2014 03:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!