O, senden çok uzakta…
Ben hayatın rengine, yürek sesimi kattım.
Zaman akarken meçhule, her anında yaşadım.
Görebildiğim her yerde, senden bir iz aradım.
Bu canı taşırken güne, ben sende doğardım.
Artık ruhum daralmış, sensiz nefes alamam.
Yokluğun boşluğumda, hayat beni terk eder.
İçten içe yangınım, yağmur yağsa sönemem.
Bu yangınla kül olur, her tanem cana küser.
Gözlerimden düşersin, ellerim seni tutamaz.
Ruhundan çıkıp giderim, yüreğim sende kalamaz.
Hiç bakmam ardıma, canım yansa bir daha,
Yüreğimde sevgin kanasa da, yaram acımaz.
Yıktım senden ne varsa, bu aşkımın üzerine,
Gömdüm en derin çukura, örttüm üzerini.
Düşünmek yok zihnim sus, gitsen de neresine,
O senden çok uzakta, tutamazsın ellerini.
Oktay ÇEKAL
14.09.2016-17.04
Kayıt Tarihi : 2.12.2016 01:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!