O Sen miydin? Şiiri - Eylül Gökdemir

Bu akşam şiirler yazmak
Her mısrada haykıra haykıra ağlamak
Sessizce çağırmak istedim seni
Çılgınca dökülmeliydin kirpiklerimden
Yanardağ misali
Dolu dizgin inmeliydin
Yanaklarımın tümseklerinden...

Durağı belli olmayan otobüsler gibi
Freni tutmayan trenler gibi
Çiğneyip geçmeliydin sensizliğimi
Çağlayan misali dökülürken çenemden
Derin vadiler oluşturmalıydın
Göğüs kafesimi delip geçerken...

Nasıl da incinmişti kulağına dokunan nefesim
Nasıl da çatlaktı ellerindeki yüreğim
Ömrümün talanı yazıyordu ya
Sekizinci sayfa haberlerinde
Sen görmemiştin
Kimse okumamıştı biliyorum

Her akşam sen oluyor
Her sabah senden gidiyordum
Her bahar öksüz kırlangıçlar geliyordu
Balkonuma
Kaç yıl geçmişti sesini duymayalı
Kaç mevsimin firarı düşmüştü kayıtlara
Hangi bilinmezde kaybolmuştu duyguların
O sen miydin gerçekten
Dokunsan ağlayacak kadar dolu
Tanıyamamıştım işte
Bağışla bu fail-i meçhulü...

Kalk git diyor bir ses
Kalk git
İndir kapı pencere ne varsa
Tut yakasından
Bak gözlerinin içine içine
Sor kaybolan yılların
Bedeli ödenemeyen
Hesabı bilinmez gidişini...

Şimdi geçmişime yazıyorum kendimi
Tırnaklarım kırılıyor
Kanıyor parmak uçları ellerimin
Bir yaprak düşüyor dalından
Kaldırımlarda kayboluyor ayak seslerim
Yüzümü dönüyorum geceye
Gidiyorum...

Eylül GÖKDEMİR/30 NİSAN 2009