O Şemsiye Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

O ŞEMSİYE

Biz ne kadar müslim bir toplum muşuz böyle !?
İçimizde ne çok;
ak sakallı dede,
kanatsız melek nine,
uçan delikanlı,
dîni bütün genç kız,
kalbi temiz hanım,
oturduğu yerden ermiş bey ..,
varmış öyle (!)
Ve ne çok
yaralı parmağa işemişlermiş
sen söyle !?
Hepsinin toplandığı yer ortak,
orası işte,
o şemsiye ..

Gelin doğrusunu ben söyleyeyim size;
Müslim olmasına müslimler de
müsrifiler daha çok insanlığın,
müslümanlık hele, sonra gele !..

Sana söylüyorum:

Kalbinin karasını ağartmak yerine,
kıçının kılını ağartmış dede ..

Melekliğe hep özenmiş de
dedikodudan kalkıp namaza durmuş
yahut tesbih çekerken,
komşusunun açığını bulmuş,
fettan nine ..

Kendine gelince namus timsali kesilen
lâkin uç kuruşa,
haberdar bile olmadığı
maddi-manevi tüm kutsallarını
harcayabilecek kapasitede,
uçmuş delikanlı ..

Yağlanıpta girdiği dona
Makyaj için aldığı fona
Hastalıklı ruh say zona
Bir şekerle kanar ama
Edeplidir benim kızım
Dîni bütün zilli yosma
Bu tekerlemem de sana ...

Geldik şimdi kalbi temiz hanıma
Sınanmadığın hiçbir derdi kınama
Sen kendine bak önce nefsini de aklama
Yalnızca Allah alır tüm kalplerden yoklama ...

Ve sevgili ermiş bey
Önüne geleni yermiş bey
Göstermelik adamlıkla
Hem de en üst rütbesini
Şeytanından almış bey ..

Biz ne kadar müslim bir toplum muşuz böyle !?
İçimizde ne çok;
Hiç yoklarla,
hep varlar varmış
böylesine ..

Yazık oldu evet ...
Ve azık oldu perde arkası bu gerçekler
bundan böyle,
bir zamanların
"insanlık ailesine" .. ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]