O Şehri Ben Yakacağım Şiiri - Şemsi Hançer

Çocuksu gülüşlerimin arasında sıkışmış, düşlerim vardı o şehirde kalan.
Yasaklı kaldım doğduğum yere.
Döndüğümde kapısını bulamadım.
Yaşanmamış çocukluğum ağladı peşimden, ardıma bakamadan.
Sürgünlerim var o şehirden.

Hiç bir zaman unutamadığım, açık artırmaya sunulmuş acılarım,
Kerpiç örülü o duvarda gözyaşlarım,
Adını koyamadığım sevdam kaldı.

Ardıma bile bakamadım, düşlerim o şehirde kaldı.
Kim aldı, kim çaldı?
Hırsızı kimdi, katili kimdi?
Kimler katletti o çocuksu duygularımı?
Hesabını soramadım.

Yasağın süresi bitti, bekleyin!
Bekleyin beni, bir dahakine değil.
Bu bahar geleceğim, o çocuksu gülüşlerimin,
Yarım kalan düşlerimin, adını koyamadığım sevdamın,
Kerpiç örülü o evde kalan gözyaşımın,
Ahtım olsun o şehre hesabını sormaya geleceğim.

Ben unutmadım yediğim vurgunu, sana da hatırlatmaya geleceğim.
Biraz acı verecek o şehir bana, biraz kanatacak yüreğimi.
Unutmak, vazgeçmek yok.
Her mevsim kin ektim, her hasatta nefret biçtim.
Bunca yıl içimde öfkemi yeşerttim.
Olurda unutursam çektiklerimi,
Ya bir bidon gaz döker yakarım kendimi,
Ya da şart olsun o şehrin orta yerinde,
Beynime boşaltırım bir şarjör mermiyi.

Bekleyin, bu bahar geleceğim, tanıyacak o şehir Şemsi Hançer’in kimliğini
Ne Roma’yı ne de Kara Gümrüğü ben yakmadım ya,
O şehri, ben yakacağım.
Dibine dinamit koyup, havaya uçuracağım,
Benden çaldığınız ne varsa hesabını soracağım.

(Şair abla)

Şemsi Hançer