O şehirde Şiiri - Ahmet Çiçek

O şehirde bıraktım,
Gömleğimi ve de ceketimi.
Uzak duraklarda,
Küflü duvarlara astım, sol yanımı.
Toplayamadım kalabalık meydanlarda,
Çözülememiş bir denklemin bilinmeyenlerini.

Erken bıraktım yaşanmamışlıkları,
Senden, kendimden, bizden vazgeçerek,
Ne varsa dağıtıp saçlarında.
Adı konulmamış o şehrin kollarına
Koca bir hüzün bıraktım.

Tutsak,
Taze bir baharın tutsak kokuları,
Grisi, mavisi, beyazı tutsak,
Renk körü umutlarımı bıraktım.
Nasılsa çıkmazdı sabaha.
Ey koca şehir bir biz mi uyanamadık sabahlarına.
Hiç mi anlamadın suskunluğumu,
Saatin en ölü zamanlarında.
Hece hece bağırdım,
Seni seviyorum derken.
Kaldır gözlerini,
Ölüm için daha çok erken.

O şehirde öldürdüm,
Otobüs duraklarını.
Trenlerin sessiz akıp gidişlerini,
Tüm giden biletsiz yolcularını,
Numaralanmış isimsiz koltukları.
Aslında,
Seni ,
Beni,
Bizi,
Bize bizden kalan ne varsa …
Oysa o şehirde bulmuştum seni.