Her şey rüzgârlıydı o şehirde
Yazlar, kışlar, duygular...
Biraz sohbet, biraz lâkırdı
Her şeye rağmen mutluydu insanlar...
Hayat erken başlardı dersem yalan
Hiç bitmezdi o sokakta canlılık
İnsanın bittiği yerde ruh bulan
Bir duygu gezinirdi yollarda
Yalnızlık...
Şafaktan önce yırtardı karanlığı
Tüyleri kaldıran horoz sesleri
Temiz hava yıkardı ruhları
Hava kararmaya başladığında
Tek tek yanardı ışıklar
Alelâde bir sokaktı orası
Hiç farkı yoktu diğer sokaklardan
Evler vardı tek katlı çok katlı
Deniz görünürdü taraçalardan
Çiçekler açardı, bahçelerde baharla
İkindi vakitleri
Kapı önlerinde otururdu kadınlar
Herkes yakından ilgiliydi
Sevgiyle, aşkla
Sımsıcak, taptazeydi duygular...
Hele kışları
Bambaşkaydı o sokak
Akşam üstleri
Okullardan dönerdi çocuklar
Yağmur yağmış bir çöl gibi
Hayat bulurdu toprak...
Kader amansızdı
Hüzün dört mevsim pusudaydı
Yine de hiç susmazdı şarkılar
Her şey rüzgârlıydı o şehirde
İç çekişler
Ayrılıklar
Kavuşmalar...
Biraz pişmanlık, biraz acı
Her şeye rağmen mutluydu insanlar...
Kayıt Tarihi : 28.2.2006 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hava kararmaya başladığında tek tek yanmaya başlayan ışıklarla hep duygulanmışımdır. Bir yere yeni gelmişim gibi. ikindi vakti kapı önlerinde oturanlar her yerin bizdenliği. Akşamüstleri okuldan koşarak dönen çocukların haykırışları kuş sürüleri gibi..
Hüzün dört mevsim pusudaydı
Yine de hiç susmazdı şarkılar
Her şey rüzgârlıydı
Bu rüzgarları sevdim ben.
Aslında olmayanı(!), çok iyi gözlemlemiş ve çok iyi anlatmışsınız, tebrikler.
Hüzün dört mevsim pusudaydı
Yine de hiç susmazdı şarkılar
Her şey rüzgârlıydı o şehirde
İç çekişler
Ayrılıklar
Kavuşmalar...
Biraz pişmanlık, biraz acı
Her şeye rağmen mutluydu insanlar...
Bu güzel şiirinizi beğeniyle okudum yüreğinize sağlık sevgiyle
TÜM YORUMLAR (8)