Tırmanıyordu Ankara Caddesini
İnce kemerli kıvrak bel, narin ayak
Tırmalıyordu ardından cesedini
Sivri tırnaklı kediler, ağlayarak
Ve vurdu yere başını çelik asa
İlk sevinç uçtu göklere, çekti gitti
Buyurdu bize başsızlar “uyun başa”
Kalbim linç oldu gözlerim gökten mavi
Zaman devirdi üstüme duvarları
Kaldırım beni kaldırıp attı yola
Sırtımı ezdi bu şehrin uygarları
Kan kokuları bulaştı sağa sola
Karanlık içmiş Karanfil Sokak bugün
Ah! Yedikule,hasretin coştuğu yer,
Marmara bezmiş hayattan, Haliç üzgün
Şehirde mert yok, durmadan korkak türer
İstanbul! Sana “İstanbul” diyemem ben
Ruhuna asla yakışmaz bunca elem
Ya sön, kalmasın ihtişam o günlerden
Ya dön Aslı’na cihanda olma Kerem
24/05/2004
Kayıt Tarihi : 22.4.2005 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)