O şehir... Şiiri - Mehmet Tunçer

O şehir
O şehrin sokakları
O şehrin gecesi gündüzü
Gümüşçünün kendisi
Marketteki yorgun ve asık suratlı kasiyer kız
O şehrin bulutları
Gökyüzünün mavisi
Denizi dalgaları
Balıkçı tekneleri
Eminönü güvercinleri
Şişlinin kasvetli sokakları
Cevahirdeki yeşil badili manken
El ele dolaşan sevgililer
Yürüyen merdivenlerden çıkıpta
Geliverecek gibi olan hayalim
Hepsi ama hepsi
En çokta benim yokluğum
Sesimi bile duyamaman
Sıktıkça sıkıyor boğuluyorsun…
Zamanlı zamansız sönen evinin ışıkları
Gecenin bir vakti
Çalmayan telefonun zili
Tamda vakti atmıştır şimdi bir iki tek
Bak sayıyorum elliye dek
Şimdi ara diyeli beklentilerin
Unuttu mu beni?
Unutmuşmudur acabalı iç geçirmelerin
Kankan, onun saplantıları
Gözünün içine baka baka
Solgun yüzüne asık suratına
Belki ara diye beklediğin
Uykusuz kalmış kan çanağına dönmüş gözlerine rağmen
Yalan söylemesi
Sıktıkça sıkıyor boğuluyorsun…
Biliyorsun..
Bendim
Benim senli şiirlerimdi
Bendim sana hayat veren
Benim sevgimdi seni dünyalar güzeli yapan
Ya şimdi;
Koklanmamış bir gül gibi solmaktasın
Terzi eli değmemiş kadife bir kumaş gibi tenin
Oyuncağı kırılmış bir çocuk gibi huysuz
Aç bir bebek kadar bencilsin.
Ve sen;
Şaşkınsın bir o kadar üzgün
Sinirlerin darmadağın
Bin pişmansın…
Delirmek üzeresin.