O Şehir Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

Ne de tez geçti zaman,altmış üç yaşındayım,
O şehrin toprağında,o şehrin taşındayım.
Gönlüm üzüm salkımı,her bağın yaprağında,
Ane pınarı benim,akan Acar dağında.
Zeytin ağaçlarında,çın çın öterken sesim,
Söğütlü derededir,iştiyakım,hevesim.
Oylum'un höyüğünden,seyrederken ovayı,
Çekerdim ciğerime,tertemiz bir havayı.
Kalleş'in tepesinden,bir rüzgar eser gelir,
Mayın tarlalarından,yasla beraber gelir.
Belki bin keredir,geçtim Afrın Çayından,
Aldım en güzel tadı,Akpınar'ın suyundan.
Resul Orman Dağında,severdim gezmesini,
Keklik sürülerinin,dinleyerek sesini...
Çift sürerken bir köylü,uzun hava bir Barak,
Karşı dağdan ses verir,vadiden çınlayarak...
Yanık bir kaval sesi,hüzünlü havasıyla,
Eşlik eder türküye,arkadaş edasıyla.
Rüzgarla o köylünün,azalan artan sesi,
Pusuya düşürülen,bir Türkmen hikayesi...
'Şu karşı yaylada keklik sesi var,
Acep şu feleğin bizde nesi var.
Topal Abdo'yu vurmuşlar,aşiretin yası var,
Dumana oğlum Muhammed'im dumana,
Atları bağladık çayır,çimene.
Bir evden iki ölü çıkmış,gelin bakın figana
Oy benim oğlum,Yaralı yavrum
Dumana oğlum Muhammed'im dumana,
Ateş düştüğü yeri yakar kime ne?
Oy benim oğlum,yaralı yavrum,

Yanar dağın yüreği,topal Abdo misali,
Türkülerde söylenir,Türkmen'in her meseli.
'Çıksam şu dağlara,yaz gelir m'ola?
Zalim düşman bizden vaz gelir m'ola?
Bir name gönderdim ben aşirete,
Acep bize yardım,tez gelir m'ola?
Dumana oğlum,Muhammed'im dumana,
Atları bağladık çayır çimene

Bir evden iki ölü çıkmış,gelin bakın figana
Oy benim oğlum,Yaralı yavrum!
Dumana oğlum Muhammed'im dumana,
Ateş düştüğü yeri yakar kime ne?
Oy benim oğlum,yaralı yavrum,
Yardım nasıl gelir ki yollar kar,tipi,duman,
Topal Abdo'yla oğlu,ateşe yandı aman...

Kilis sevdiğim güzel,Kilis eşsiz bir şehir,
Duyduğum bu bin hasret,Kilis'e özlemimdir.
Çocukluğum geçmişte taştan sokaklarında,
Bir büyülü güzellik,bulurdum parklarında.
Sabahı başka latif,akşamı bir başkadır,
Onun bu güzelliği,iremi hatırlatır...

İlkokulu bitirip,okumaya gelmişim,
Sınıf arkadaşlarım,hepsini dost bilmişim.
Mavi takım elbisem,sarı şeritli şapkam,
Daha ilk günkü gibi,taze durur hatıram.
Nerde şimdi kim bilir,okul arkadaşlarım,
Unutmadım birini,hepsini hatırlarım.
Bu şehrin sevgisini,ömrümce taşımışım,
İlk aşkı,ilk sevgiyi,orada yaşamışım.
Güzel bir kız görmüşte,düşmüşüm ben peşine,
Yakmışım şu gönlümü,yanıpta ateşine.
Tesellim gözlerinde,onsuz geçmez bir günüm,
Bir ağustos akşamı,Ayşecik'te düğünüm.
Kilis bana sevgili,Kilis aşkımı verdi,
O sevgili ruhumda,susuzluğu giderdi.
O şehir canım benim,gönlümün sevgilisi;
Seviyorum o şehri,seviyorum Kilis'i...