Ne zaman kaçmak istesem bir sahil kenarında buluyorum kendimi.
Dalgaları seyir halinde yosun kokusunu içime çekerken.
Ne zaman kaçmak istesem bu şehirden, bu şehrin iki yüzlü insanlarından sahil kenarına atarım kendimi.
O sonsuz mavinin derinliklerine daldırıp gözlerimi kulak kabartırım sessizliğe.
Sonsuzluğa batırıp ellerimi hiç tatmadığım, hiç görmediğim, hiç bilmediğim mutluluğa dokunmaya çalışırım.
Ne zaman kaçmak istesem bu şehrin kuru gürültüsünden o sahil kenarında bulurum kendimi.
Dalgaların kıyıya dokunuşuna sanki ilk defa tanıklık ediyormuşum gibi büyütürüm gözlerimi.
Önemli bir havadis alacakmışım gibi o sese kilitlerim kulaklarımı.
İnsanoğlu deniz misali belki de.
Ne zaman kaçmak istesem o sahil kenarına atarım kendimi.
Kayıt Tarihi : 6.6.2011 21:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!