O Şafak Şiiri - Yavuz Taş

o şafak
gökten üflenip doğacak
o şafakta
kan soluyan atlar koşturacak
ana kıza,baba oğula
sus kalacak
kaygılar çoğala çoğala
közden denize pus dolacak
ne kadar ağlarsan ağla
bileceksin zavallısın, zavallı kalmış derman
o şafağa
gel hükmünde yazılmış ferman

o şafak
meleklerin şehirlerinden gelecek
o şafakta
vahşi etçiller yelelerinden çekilecek
gözde zan belirecek
ten bedene,kan damara
kim diye sora sora
sanırsın telaşdan delirecek
diril sözüyle sonra
bakacaksın onsekizbin alem ölüsü dirilecek

o şafak
kızgın yıldırımlardan olacak
o şafakta
ağzı süt kokan yavrular konuşacak
kulak sese,dudak suya
küs duracak
bilinmedik kuruntular duya duya
tüm göğüslere göklerce korku dolacak
bin merdivenli fokurdayan kuyuya
göreceksin,ebabiller kor dolduracak
yan emrinin haşmetinden
garip vesveseler tufanında hazan
gülüşleri solduracak

o şafak
azaptan önce aralanacak
o şafakta
nice dev gölgeliler secdeye kapanacak
yer otu,saç başı
düğümleyip örgülerinden yola yola
don tutmuş yüzlerin buz bakışlı bilmem kaçı
kem pişmanlıklarla kolkola
sayacaksın yüzbin devir geriye yollanacak
günah kırk çeşit zehirli yaratık
işitip 'bir' demeyen sözünü
acıyacaksın,kırk yerinden sokacak
o şafakta
sen; önceki sen, sonraki sen olacak
şaşmaz teraziler kurulacak
ve her seni aldıkça kefe
utancından tüm senlerin gözleri dolacak