Kanla yoğrulmuştu toprak,
Kan kokuyordu her yan.
Kangren olmuştu Gazze,
Çözümsüz bir yaraydı kanayan.
23 yaşında bir öğrenciydi Rachel.
Amerikalıydı, hiç bilmezdi Filistin'i.
Utanmayacaktı belki de hiçbir zaman,
Bilmeseydi Filistin de ki mezalimi.
Utanıyordu insan olmaktan, medeniyetten.
Barışa gönül vermişti Rachel onun için.
Ve Filistinde ki sonu gelmez zulümden
Yandı yüreği için için.
Bir dozer belirdi, o kara 16 Mart gününde,
Üç kişilik fakir ailenin evi önünde.
Dozer insan yapımı bir makineydi,
Dozer operatörü neydi?
İnsan değildi, hayvan değildi,
O hepimizin bildiği, sadece biz diyenler,
Sırf menfaatleri için insan öldürenlerdendi.
Onlar,
Koca bedenlerini büyütmek için sömürmeliydiler,
Gerekirse canlı cansız her şeyi öldürmeliydiler.
Böylece koca gövdelerini
Biraz daha büyütmeliydiler.
Halbuki Rachel,
Ne Filistinliydi, ne Müslümandı,
O sadece bir insandı.
Medeniyet havarisi medeniyetsizlere,
Siper etti gövdesini o aileye ve o eve.
Dozeri süren insan müsveddeleri,
Menfaatleri çiğnenmesin diye, çiğnediler Rachel'i.
Ezerek onun incecik bedenini,
Biraz daha büyüttüler koca gövdelerini.
İnsanlık çiğnenmesin diye Rachel Corrie çiğnendi.
Aslında çiğnenen Rachel değildi,
O gün orada insanlık çiğnendi,
Bunlara göz yuman insanlar
O dozerin altında yerle bir edildi.
Bu insanlık dramından
Ağaçlar utandı, çiçekler utandı.
Toprak utancından kızıla boyandı.
Ama insan müsveddeleri maalesef utanmadı.
Kayıt Tarihi : 28.12.2008 22:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rachel Corrie, 23 yaşında Olympia Üniversitesi öğrencisi ve Uluslar arası Dayanışma Hareketi isimli barış yanlısı bir örgütün üyesiydi. Aslında kendisi bir pasifistti. Ne zamana kadar? İsrail'in Filistin halkına yaptığı zulüm ve bütün dünyanın bu zulüm karşısında kör ve sağır davranışlarını öğrenene kadar. Bu durum onu aktif harekete itti. 16 Mart 2003 tarihinde İsrail ordusuna ait bir buldozer Gazze şeridinde bir evi içinde yaşayanlarla birlikte yok edeceği sırada bunu engellemek için Rachel buldozerin önünde durdu. Ne bilsin Rachel buldozer operatörünün insan olmadığını. Buldozer göz göre göre Rachel'in üzerinden geçerek onun ezilerek ölümüne sebep oldu. Bu ölümün ardından ABD ve İsrail olayın bir kaza olduğu yönünde açıklamalar yaptılar. Ancak arkadaşlarının çektiği fotoğraflar olayı tüm çıplaklığıyla ortaya koyuyordu. (Teknik bilgim yetersiz olduğu için o fotoğrafları yayınlayamıyorum.) Rachel ailesine gönderdiği son mektubunda şöyle diyordu: 'Dün o patlayıcı ateşlendiğinde, bulunduğum evin bütün camları kırıldı. O sırada bana çay ikram ediliyordu ve iki bebekle oynuyordum. Şu an çok zor durumdayım. Felaketle karşı karşıya kalan insanlar tarafından her an ilgi ve sevgi görmek beni kahrediyor. Amerikadan bilirim, böylesi davranışlar abartılı bulunur. Gerçekten, çoğu zaman hayatları göz göre göre yok edilen insanların yalın iyiliği her şeyin gerçek dışı görünmesine neden oluyor. Gerçekten de dünyada böyle bir zulmün kıyamet koparmadan geçiştirilebilmesine inanamıyorum. Dünyanın böyle korkunç bir hale gelmesine göz yumuşumuza tanıklık etmek canımı yakıyor,geçmişte de yaktığı gibi.' Ben her yönü ile insanlık ve merhamet abidesi olan bu genç kızdan etkilenerek şiirimi yazdım. Allah ondan razı olsun.
![Hikmet Gülay](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/28/o-sadece-bir-insandii.jpg)
oktay çöteli-Elazığ
TÜM YORUMLAR (2)