O Sabah Şiiri - Cem Bektaş

Güneşe benziyordun sen ışık olarak,
yıldıza benziyordun...
O sabah uğurböceğiydin
O sabah yaşamaktın.

Aramızda bir sınır vardı upuzundu...
Doğuya bakan cephende ben vardım
batıya baksan ağlardın.
Bir boylam uzağımdaydın ki bir başka kıta
bir başka gezegendi saçların.
Volkanik göller vardı gözlerinde,
Şelaleler de vardı ama saklanırlardı.
O an sana bir şey desem duymazdın,
bir adım önümdeki bir uzak kıtadaydın.

Güç birliği için uzanmıştı ellerimiz o sabah
atmosferin elleri, senin ellerin, ellerim.
Yüzölçümü küçüktü yüzünün,
yeryüzünün en küçüğüydü... küçücüktün.
Komşu ülkendim bir iç ülkeydi kalbim.
Nüfus olarak iki kişiydik,
bir sen, bir de bendim.

O sabah o öğle o akşam,
O zamana kadarmış o hazin yaşam.