Sokaklarda unuttuk çocukluğumuzu
Hatırlıyorum da
Bir saklambaç oyunundaydık en son
Öyle ıssız bir köşeye saklandım ki,
Ne ebe buldu beni ne de ben kendimi...
Tam ortasındayız işte hayatın.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Ey içimizde var olan kaybetmeyi istemediğimiz varlığına tutunduğumuz çocuk! Her ne kadar günümüzde bu imkansız olsa da hiç büyüme, unutturma varlığını e mi!
Kaybolmaya başlayan değerlere, insanların birden fazla maskeli yüzlerine, yalan-dolan riyaya hepsine herşeye inat kaybetme masumluğunu...
Kutlarım saygıyla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta