O Pazrar Senin Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

O Pazar Senin
Annem ağlıyor baş ucunda onun
Senmiydim canım o kaldırımlara devrilen ansızın
Hani kimdi sapasağlamken o yer yüzünde,
Seni kaldırımlar ortasına kardeşim.

Şiirlerimde hep sizi, beni anlatırdım
Zeki denilince hep birlikte yedi kardeş gülerdik biz
Duran akar sular hızlandı senin kanınla
Şimdi hangi boz kır betonunda top oynar ayakların.

Köyüm denilince güler, neşenelir arardım orayı
Benmiydim kelli felli sıkıntılarla yollara düşen
Zekimiydi amalıyata alınıpta saatlerce ölümle savaşan
Görmediği, tatmadığı yarınlar için yas tutan.

Lastiklerle büyüyüp topluma yüz tutmuşken
Okuya bilmek için sabah, akşam otuz kilo metre kat ettik
Nasırlaşmış ayaklarımızla yürüyüp, pas tıtan ellerimizle yazdık
Sürmenli köyü keşap arasını hep yaya yürüdük.

Yaşanmamış ömrünün baharında ilk bahar günü
Bir hiç uğruna kurbanmı ediyorlardı seni
Aileyi bir anda mateme boğdun kardeşim
Tarifsiz acılara katlanan benliğimiz...

Bir hayvan dahi o kadar acımasız döğülemezdi
Benim babamın oğlu, benim canım, kanımdın
Varlığımızı harcıyacağız senin uğruna
Düzeleceksin, güleceğiz hep birlikte, yıkılmak üzere olan evimizde.

Bir temuz ilkintisi keşişlemeden esecekken rüzgar
Gaflete boğup Giresun- Samsun yolunu bana;
Günde iki kez katettirdiler zalimler
Acımadan aç kurt barı gibi yıkıp seni ortaya attılar seni
Galiba onlar canına kıymak istediler o pazar senin.
Yazım tarihi16.07 1992