O Para Sizin Bense Çobanım

Babacığım o günleri hatırlarken kızardım
Haçlığımızı kontrollü verir,bizi şımartmazdın
Hiç unutmam çekmeceden,bozuk para alırken
O sizin,ben çobanım der,lüzumsuz harcatmazdın

Çok nazlı büyümüşsün,küçükken hastaymışsın
Ayrı özel yerdin,gürültüden hoşlanmazdın
Sofrayı eksik görsen,annemi bile haşlardın
O sizin,ben çobanım der,fazla dağıtmazdın

Çevrendeki çocuklar,senden çekinirdi
Çok ciddi bir bakışın,yanında gülünmezdi
Deli veya aklı kıt olanlarla hiç eğlenmezdin
O sizin,ben çobanım der,hep gözlerdin

Ölünce eksikliğini uzun zaman hissettim
Kardeşlerimin gelecekleri için endişelenmiştim
Çok çabaladım başarırım diye ümitlenmiştim
O sizin,ben çobanım diyerek beklemiştim

Hiç sarılıp kucaklamadın bizleri
Biliyorum seviyordun,ama hiç yok izleri
Belki de içine attın, bu sevgileri
O sizin,ben çobanım derken,kalbin yetmedi
5.8.2007