O bizim idealimizdi.Her sabah en şık kıyafetleriyle okula gelir ve hep gülümseyerek derslerimize girerdi.
Sahi derdim,öğretmenimizin hiç derdi yok herhalde,kimseye kızmaz,her öğrenciye kendi yavrusu gibi davranırdı.
Her gün tertemiz ve farklı elbiseler giyer,kantinden simitler alır,bizlere şalgamlar ısmarlardı.Ne kadar zengin adam derdim,keşke bende onun gibi olabilsem diye iç geçirirdim.Evet onun gönlünün ne kadar zengin olduğunu yıllar sonra öğrendim.
O kadar içten bir konuşması vardı ki,O ders anlatırken bizler onu hayran hayran dinlerdik.
Hep o şevkle onun gibi olmak için mücadele ederdik.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta