O onlardı Şiiri - Kemal Sezer

Dalgalar dövüyordu sahili köpük köpük
Devriliyordu birbiri üstüne
Öfkeliydi sonuna dek
Bembeyaz köpükleri avaz avazdı
Yol kısalıyordu
Sahile yaklaştıkça yitiriyordu sanki öfkesini

Zamanla azalır mıydı kızgınlıklar
Yokolur muydu

Her su kendi sahiline kavuşacaktı elbet
Sevgilinin koynuydu sanki orası
Sonrası suskun bir konuşmaydı

Ne kadar da çok geçmişti üstünden
Ne kadar da özlenmişti
Ta içten gülmeyi bilen gözleriyle
Hemen yakındaydı işte
Dalganın kavuştuğu sahildi o

Masada iki kişiydiler
Görünen
Ama sanki biri daha vardı ve
Onunla da konuşuyorlardı
Üçüncü kiişi onlar’dı
‘onlar’
onu onlar yaratmıştı
o kendileriydi
ölümle yaşam arasında bir yerdeydi
vardı ölecekti
yoktu ölmeyecekti