O Öldü! ... Şiiri - Sait Yalçın

Seni soracaklar yıllar sonra bana dostlarım,
Bir vefasız vardı diye.
Ne oldu o unutulmaz aşkına diyecekler,
Nerde kaldı sevgin?
Anlatamayacağım belki beni terk ettiğini,
Dudaklarım titreyecek.
Gözlerimde kalan son iki damla yaş da, süzülecek yanaklarımdan,
Titrek bir sesle onlara;
'O öldü! ' diyeceğim...
Seni soracaklar bir sonbahar akşamı
Yağan yağmurdan ıslanmamak için, evlerine koşuşan insanlar bana.
Değer miymiş diyecekler, uğrunda ölmeye?
Hani ömür boyu ayrılmayacaktın,
Bitmeyecekti aşkın diyecekler.
Bense boynu bükük dinleyeceğim onları,
Haklı oldukları için söyleyecek söz bulamayacağım.
Lanetler yağdıracağım belki sensiz bir hayata,
Kelimeler düğümlenecek boğazıma belki de,
'O öldü! ' diyeceğim...
Seni soracaklar Ankara Garı' nda, trenden inen yolcular bana,
Adını bile unuttum onun diyeceğim.
İnanmayacaklar, inanamayacaklar söylediklerime belki,
Anlamayacaklar bu aşkın bittiğini.
Beni nasıl da sırtımdan vurduğunu anlatacağım onlara,
Yaptığın ihanetleri, kalleşlikleri bir bir sayacağım.
Şimdi nasıl bir bataklığa düştüğünü söyleyeceğim.
Ahlarımın yerde kalmadığını,
Bana yaptıklarının cezasını çektiğini anlatacağım.
Dilim varmayacak belki söylemeye ama;
'O öldü! ' diyeceğim...