O Öfkeler Şiiri - Emrullah Çelik

Mor kanatlı kuşlarım vardı benim.
Her birinde yıldızlara dualar ısmarladığım.
Bir de bayram namazalarım var dı.
Çıkışlarda seni aradığım.
Sonra abimi görürdüm.
Ürkek ve sıkılğan.
Hızlı adımlarla dönerdik eve.
Bilirmisin biz iki kardeştik.
İki sessiz umut.
İki köşedeydik.
Yıldızlara avuçlar dolusu türkü ısmarlardık.
Annem derdi; arefe günleri erken yatarsan rüyanızda babanızı görürsünüz.
Biz seni hep rüyalarımızda gördük.
Ama namazalarda yoktun.
Bir bayram en ön saftay dık,
Bir bayram en arkada.
Evde dir; evde deyip adımaları sıklaştırırdık,
Annem kapıyı açar.
Ellerinden öperdim.
Seni bulamazdık.
Sonra bir telefonda bir kapıda olurdu kulağım.
Bayramlar,bize bayram olmazdı.
Şimdilerde,
Öfkelerimizi alıp çıkınımıza
Kentlere vurduk özlemlerimizi.
Vakit bu kenti terk etme vaktidi.
Vakit bir kenti keşfe çıkma vaktiydi.
Vakit özlemleri bitirme vaktiydi.