O'nun (sav) Aşkı Şiiri - Said Gül

Ebed O'na (s.a.v.) âşık, meftundur ezel
Sevdin mi hiç gönül böyle bir güzel?

Muhammed'di o güzelliğin adı
Kimler o güzele sevdalanmadı?

Yer gök o aşk ile kuruldu kat kat
Melekler bile getirdi salavât

O aşk için yere düşen bedenler
Ana-babasını fedâ edenler

Ali göğüs gerdi zâlim başlara
Siper oldu o Zeyd hâin taşlara

O aşk nice taş kalpleri eritti
Veysel Karâni'yi çölde yürüttü

O'na (s.a.v.) ait bir işaret diyerek
İstanbul için attı çok yürek

Değil miydi ki bu O'ndan (s.a.v.) bir muştu
Fetih, o aşk ile anlam bulmuştu

Kadem-i pâkine gösterip hürmet
Tac etti başına ol Sultan Ahmed

Aşkından kalemi alıp her şâir
Na'at söylediler zâtına dâir

Fedakârlık bekler gönül, sevdiğin
İşte böyle olurmuş aşk dediğin

Kimler mest olmadı, kimler sevmedi?
Allah (c.c.) bile O'na (s.a.v.) 'Habibim' dedi