O'nun Hikayesi Şiiri - Faik Kıvanç

o, ölümden korkmazdı
yaşı da gençti
ama ölümden korkmazdı işte.
bir ömre çok bulurdu yimibir seneyi
'yirmibir' derdi, 'çok fazla'
bir el uzanmalı gaipten,
ansızın çekmeli
ayaklarının altındaki yirmi santimlik iskemleyi...
'yirmi santim' derdi,
'yeter yitirmeye yirmi seneyi'...

'kaybedecek birşeyim yok' derdi
dünyada adımdan başka.
varsın bir imge de eksik olsun,
mavi renkli bir imge.
nasıl olsa dünya gökkuşağı renginde...

dünyanın rengarenk olduğunu düşünürdü
ve her rengin de aslında siyah.
beyaz, siyahın gözleri kör haliydi,
aydınlık, karanlığın kendini saklaması,
kalabalıklar;
kalabalıklar, yalnızlıkların biraraya toplanması...

sahte renkler,
sahte ışıklar,
sahte beraberlikler,
sahte dünya...
sahte bulurdu dünyayı,
bulmak içinde çaba sarfetmemişti zaten...

'şehirler'
insanların kaçışı kendilerinden.
yaşamalar göçebe,
iğreti
sefil
rezilce...
benliklerdeki saflıktan,
gözü kapalı bir kaçışvardı sadece...

'erdem' derdi
hırs balyozuyla tek darbede yıkık...
o şehirde yıkık bir ev vardı,
içnde susturamadığı bir davet...

parmakuçlarıyla tutardı hayatı.
'bir ipekböceği' derdi
'sarmalı' derdiparmaklarımı
'sarmalı, bırakmamak için tutanaklarımı...'

o ölümden korkmazdı.
yaşı henüz yirmibirdi.
ama ölümden korkmazdı işte...
bir ömre çok bulurdu yirmibir seneyi.
'yirmibir' derdi,
'çok uzun' derdi,
'yaşamak için bunca derdi...'

şimdi ise,
bir ipekböceği var onunda...
değil parmaklarını,
tüm bedenini sardı hayata.
cennete döndü, dünya denen bataklık,
onun da bir ipekböceği var artık...

13.TEMMUZ.2001