Bu sabah uyandığında koynunda acımasız bir yalnızlık!
Alnına mühürlenmişti
Düşleri soğuktu,
Gözleri buğulu, ruhu yağmurluydu,
Yüreği yanmış; külleri rüzgarda savruluyordu,
Umutları bitik, elleri titrek...
Sonra...
Sonra gitti yalnızlığının peşinden
Alnına mühürlenmişti
Sonbaharın kurumuş yaprakları gibi
Çisil çisil yağan yağmur gibi
Uçurtması ellerinden uçan bir çocuk gibi
Islanan kelebek gibi
Aydınlık gündüzleri, karanlıktı artık
Sonra..
Sonra gitti yalnızlığının peşinden..
Kayıt Tarihi : 10.9.2016 00:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!