O'ndan Haber Ver bana Şiiri - Muharrem K ...

Kıl ve tüy, herkeste var.
Kol ve bacak, herkeste.
Şehvet, her canlıda var.
Yaşayan her nefiste.
Eğer, bir cevher varsa,
Bunların ötesinde.
Benim, senden isteğim,
O’ndan haber ver bana.

Bir tek sır biliyorsan,
Peşin sıra gelecek.
Tabutta ve kefende,
Hep seninle olacak.
Alnında nur olarak,
Mahşerde parlayacak.
İşte senden dileğim,
O’ndan haber ver bana

Nedir O? Bilir misin?
Şah damarından yakın
Bulmaya çalış hele,
İç dünyana bir bakın.
Nefsini bulup, bana:
‘işte bu’ deme sakın.
Benim senden isteğim
O’ndan haber ver bana.

Servetin hükmü nedir?
Sadece bir kıvılcım.
Güzelliğin hükmü ne?
Çıkacak bir sivilcen.
Eğer ki sen bunlara,
Düşkün, meftun değilsen,
O zaman isterim ki;
O’ndan haber ver bana.

Ben, bir güç sahibiyim,
Dünyada kimsede yok.
Aslında herkeste var,
Hatta benden daha çok.
Ama kimse bilmiyor,
Bu güçten haberi yok.
Diyebiliyorsan sen,
O’ndan haber ver bana.

Söyle bana ne olur,
Kimler ne bekler kimden?
Tarladaki buğdaydan,
Fırındaki ekmekten.
Fırsat bulunca bir gün,
Ağlamaktan, gülmekten.
Bendeki seni anlat,
O’ndan haber ver bana.

Güzel ile çirkinin,
İyi ile kötünün,
Savaşı bitmeyecek,
Nefsim ile gönlümün.
‘Emanet’ alınınca,
Atın, toprağa gömün,
Tendeki can ne oldu?
Can’dan haber ver bana.

Din; hayat, mutluluktur.
Din, insanı öldürmez.
Dini bilmeyen dindar,
Kinini dindiremez.
Elindeki kılıcı,
Nefsine döndüremez.
Acaba ‘din’ ne demek?
Din’den haber ver bana.

Mutlu olmak istersen,
Yaratılanı hoş gör.
‘ İnsana’ kötülüğü,
Sen daima nahoş gör.
Sokakları dolaş da,
Çeşit çeşit sarhoş gör.
Votkadan, cinden değil,
Tin’den haber ver bana

Dünyada işimiz iş,
Güler, oynar, gezeriz.
Güçlüye ‘eyvallah’ der,
Güçsüzleri ezeriz.
İşimize gelmeyen,
Her oyunu bozarız.
Bunlar toprak üstünde.
‘Sin’den haber ver bana.

Kulun kula aşkını,
Düşünürsen derince,
Onda bir sır vardır ki,
Görünmez, kıldan ince.
Ama aşkın bitiyor,
Sevdiceğin ölünce.
Sevdiğin ceset mi – ruh mu?
O’ndan haber ver bana.

Yârin, saçı teline,
Bir canını verenler.
Ne yaparlar bilemem,
-Yar- yüzünü görenler.
Bu yüzden mi konuşmaz,
Evliyalar, erenler?
Eğer ki haberdarsan,
O’ndan haber ver bana.

Ey Çoban, çok uzatma,
Tadında bırak işi.
Boşuna karıştırma,
Geleceği, geçmişi.
Rabbim dilerse eğer,
Bulur kendini kişi.
Benim senden dileğim,
O’ndan haber ver bana.

(18-MART-1997-İzmir)

Tin....:Ruh
Sin.....:Mezar