Gecenin karanlığı çökerken yorgun göze
Kirpiklerden uzanan yaşlarım donakalır
Gönlümdeki duygualırlar kabarır sığmaz söze
Her gece aynı düşe başlarım sona kalır
Gün doğarken gelirim gerçeklerle yüz yüze
Geceler örtü olur şu üpüryan gündüze
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
