O'na Doğru... Şiiri - Mehmet Şahan

Ol denince bir anda, nasıl can buldu beden?
Yoktan var etti seni, kâinata hükmeden…
Halk olduğun bilseydin, bir zerre-i katreden,
İdrak et Varlığını, yansın gül O’na doğru…
Zikret Allah adını, dönsün dil O’na doğru…

Kuru kemik yığını, sarmış bak onu tenin,
Uzuvlara ayrılmış, bilmeden bunu cenin,
Kusursuzca çalışır! Her işin sonu senin,
İdrak et Varlığını, yansın gül O’na doğru…
Zikret Allah adını, dönsün dil O’na doğru…

Düşünürken kendince, iyi kullan aklını,
Sen daha düşünmeden O biliyor saklını!
Dileyince gül eyler; dikenli, budaklını,
İdrak et Varlığını, yansın gül O’na doğru…
Zikret Allah adını, dönsün dil O’na doğru…

Gözlerinle gördüğün; çiçek midir, gül müdür?
Hayalini kurduğun; serap mıdır, göl müdür?
Güllerini derdiğin; vaha mıdır, çöl müdür?
İdrak et Varlığını, yansın gül O’na doğru…
Zikret Allah adını, dönsün dil O’na doğru…

Şahan der ki ey nefsim! Kendin böyle mu’ciz’ken,
Anla artık sonunu, kul bu kadar aciz’ken,
Var ettiği her zerre, istisnasız veciz’ken,
İdrak et Varlığını, yansın gül O’na doğru…
Zikret Allah adını, dönsün dil O’na doğru…

Aciz: Beceriksiz, gücü yetmez olan,
Veciz: Az sözle çok mana ifadesi,
Mu’ciz: Aciz bırakan iş.