Severdi evvelden güneşi,
Doğdu doğalı böyle değildi ya?
Sonraları düşman oldu yaşamaya...
Yalnızlık bekliyordu sinsice pusuda...
Giden tüm dostların ardında...
Hiç sormadan, sessiz, mavi bir sükunda...
Kimsesizlik bekliyordu soysuzca kapıda...
Bir bir açılıp, örtülüyordu pencereler...
Biten tüm sevgilerin sonunda,
Hiç cevap vermeden, siyah bir matem havasında...
Ecel bekliyordu başında...
Bir gelip, bir gidiyordu gözleri hayata...
Tükenen bir ömrün çarkında...
Gülümsüyordu ölüm, pembe bir bayram nazarında...
Tatlı bir huzur yayıldı odaya...
Azrail bekliyordu başında...
Şimdi o da gidiyordu uzağa...
güneşli bir bayram sabahında...
Kayıt Tarihi : 29.6.2007 17:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlknur Yıldırım Uzunlar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/29/o-na-dair-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!