S eni ıssız ve soğuk, karanlık bir odada,
E n son vakti gecenin bir incisin sandım da
N asıl hey'can içinde elime alıp öptüm,
İ ğne iplikle sana, aşktan sedefler ördüm.
Ç ok tatlıydı her şeyin, sesin, kelimelerin.
O rtasında gecenin ışıldayan ay da sen,
K aranlığı yırtıp da doğan güneş de sensin!
S eviyorum deme n'olur! ihanettir bu dersen,
E n uslanmazı benim alemde hainlerin!
V e senin için her gün can veren rakiplerin
İ şte en merdi benim, işte en gözü kara!
Y a seninle olurum ya kapat beni mezara!
O rdasın biliyorum ve her açınca elimi,
R ab'be amin uçurup diliyorum gelmeni.
U nutma gül, kulak ver; bak neler söylüyorum:
M iniciğim, benimsin, seni çok seviyorum...
Kayıt Tarihi : 12.5.2008 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ümitsizliğin ve fakat hâlâ yaramaz çocuklar gibi ısrarla sevişin hikayesi...
![Harun Tuncer](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/12/o-na-56.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)