Sana “küçük aşkım” diyemeyeceğim artık
Anladım ki sen benim BÜYÜK aşkımsın! !
Sana yaptıklarımı
Biri bana yapsaydı ben de onu affetmezdim
Ne ah etsen haklısın..
Sana diyebilecek kelimelerim
Aklı başında açıklamalarım olsun isterdim,
Ama YOK..
Olmadığından yine bulamadan kaybettim seni..
Oysa senden fazla sevmedim kimseyi,
Mutlu olamadım kimsenin yanında, senle olduğum kadar
Hiç gülmedi yüzüm sen yokken
Ve gülemeyecek yine..
Sadece özlediğim için geldim inan,
Özlemimi gidermeye bile cesaret edemedim seni kırmamak için
Sevgimin büyüklüğünü anlatmaya korktum
Senin olacağımı sanma diye
Bir kere daha yıkmayım diye seni
Yazımız bir yazılmamış çok açık,
Ne kadar istesem de ömrüm senle geçemeyecek
Ve ne kadar uğraşırsam uğraşayım
Affedemeyeceksin beni…
Ki bu benim ömrümde ilk af dileyişim! !
Seni kaybetmediğimi biliyorum,
Ruhun bana ait tıpkı benimki gibi
Yazık ki başka bir dünyada bile buluşamayacağız artık.
Ruhum sahipsiz kalacak her yerde..
Yine savrulacağım kızma bana artık,
Sensizliğimi başkaları unutturacak bana
Benim seni hak etmediğim gibi
Diğerlerinin de beni hak etmeyişlerine şahit olacağım ömrümce
Belki senin gibi güzel bir çocuğum olmayacak
Ela gözleri olmayacak oğlumun
Senin gibi gülmeyecek
Ama benim olsa da olmasa da
Baktığım her çocuk yüzünde seni göreceğim ben yine
Ve hep “senden bir çocuğum olsun” isterdim diye
İçimden haykıracağım, kimse bilmeyecek..
Artık tek dileğim bir gün yeniden dünyaya gelip
Yeniden seni tanımak
Aynı zamanın, aynı dünyanın insanı olabilmek
Kimselere aldırmadan
Ömrümü senle geçirebilmek
Yeniden seni sevmek, yeniden senden sevilmek…
Daha yaşayacaksak eğer,
Daha çok göreceğiz birbirimizi
Çok içim yanacak sana baktığımda
Çok elimi uzatasım gelecek daha ellerine
Ve gene kendimi tuta tuta
Bağrıma taşları basa basa
“Lanet olsun” diye diye
Yanımda belki bir başkası
Ruhumda seninle yaşayacağım kalan ömrümü
Bu da böyle hazin bir aşk öyküsü
Acıklısından bir roman olarak
Yazılacak belki de mezar taşlarımıza..
Seni ömrümün sonuna kadar seveceğim…
30.12.2005
Aysun Yalçınkaya YulafKayıt Tarihi : 27.6.2006 13:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aysun Yalçınkaya Yulaf](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/27/o-na-31.jpg)
bu şiiri her okuyuşumda...
şiirin bu bölümünü göz yaşları içinde okuyorum
yüreğinize dert görmesin!
Yine savrulacağım kızma bana artık,
Sensizliğimi başkaları unutturacak bana
Benim seni hak etmediğim gibi
Diğerlerinin de beni hak etmeyişlerine şahit olacağım ömrümce
Belki senin gibi güzel bir çocuğum olmayacak
Ela gözleri olmayacak oğlumun
Senin gibi gülmeyecek
Ama benim olsa da olmasa da
Baktığım her çocuk yüzünde seni göreceğim ben yine
Ve hep “senden bir çocuğum olsun” isterdim diye
İçimden haykıracağım, kimse bilmeyecek..
Artık tek dileğim bir gün yeniden dünyaya gelip
Yeniden seni tanımak
Aynı zamanın, aynı dünyanın insanı olabilmek
Kimselere aldırmadan
Ömrümü senle geçirebilmek
Yeniden seni sevmek, yeniden senden sevilmek…
Daha yaşayacaksak eğer,
Daha çok göreceğiz birbirimizi
Çok içim yanacak sana baktığımda
Çok elimi uzatasım gelecek daha ellerine
Ve gene kendimi tuta tuta
Bağrıma taşları basa basa
“Lanet olsun” diye diye
Yanımda belki bir başkası
Ruhumda seninle yaşayacağım kalan ömrümü
TÜM YORUMLAR (3)