O(n) dalık Şiiri - Gürbüz Ünal

İhtilal mirası sarı sedir
Kimdedir baykuş nöbetler
Terkisinde ziftin sırnaşması var
Güneşten tüm oluklar bakra çalar
Zaman efesi işte bu; atı düldül
Güdülen sürü kurdun önüne
Var mısın?

Verem sadır dokuduğumuz kendir
Keten helvası aya ağıt
Gammaz düşe kin bulamacı
Vur kaç parası kendimizden aşırdığımız
Ilgıtıyla oyalandığımız vaveyla türküsü
Dağdağa,şatafat onuncu yılla yesir
Kemir,ak kara fare kemir!
Gündüzleri kemir,; gece, bize esir.
Yok musun?
Sevdalık devşiren ondalık kesir.

Hal vurgunu, göz bebekler yılgın
Attığımız her gülle, tâca doygun
Kirpiklerin gibi toprağına su saldığım
Balçık zaman, balçık mekan
Balçık ruh!
Taştan duvarını dizdiğim zaman
Evin burası otur
Med-cezir; var-yok:mana büyük
Uykusuna kuzuyuz,cülûsuna pişkin sedirin
Ayarmadığımız vurgusuna ulufe.
Var mısın,yok olan mı?

Varsan yoklanırsın,yoksan varır
Edilen kahır,ancak kendine yansır
Adalet terkisi iki kefeli
Karındaş hoyrat ile şehir; efeyle sefil
Yolculuk var,gece gündüz; ırak yakın
Yolculuk var;
Güneş bir,
Ay bir
Yol bir,
Yolluk bir.
Ey ebter yolcu! Yoklayanın vârı mısın?
Gözlerimin hârı,ömrümün kârı mısın?
Yâri misin gönlümün o(n) dalık?

20-06-2007