O Melodi Şiiri - Kayhan Öndersev

Güneş yine aynı yerden,
Göz kırpıyor kızıl ışıklarıyla.
Haydi diyor;
Haydi, kaldır kadehini,
Uğurla beni başka diyarlara

Kaybolup giderken ufukta,
Geride kalan;
Kızıl ışıkları, kadehim,
Yarım kalan öykülerle dolu anılarım
Ve o unutamadığım melodi kulaklarımda.

Hakkım yok, seni sevmeye...

Hafif bir serinlik ve yanan sokak lambaları,
Yavaş yavaş belirmeye başlayan yıldızlar,
Yenilenen kadehime eşlik edercesine,
Kumsalı yalayan dalgaların sesi,
Alıp götürüyor,

Hak edilmeyen sevgiye,
Sevgiliye...

Yakamozların ışıltılarıyla birlikte,
Göz yaşım düşerken yere,
Yosun kokusu, yakamozlar, yıldızlar,
Anılarım, hayallerim ve beynimde hep o melodi.

Hakkım yok, seni sevmeye...

Notaların çengellerine takılan boş kadehler,
Doluyor sanki, yere düşen göz yaşlarımla,
Yarım kalan öyküleri doldurmak istercesine.
Ve kulaklarım çınlamakta o sesle.

Hakkım yok, seni sevmeye...

Sonbahardı, o melodiyi söylediğinde bana.
O yüzdendir, sevememem sonbaharları.
Bir yığın sararmış yaprakları ve esintileriyle
İçime girer ve başlar kemirmeye hücrelerimi.

O melodi, o sözler...

Her sonbahar gelişinde,
Sararan yapraklar arasında,
Umutsuzca düşer yere,
Duygularım, hayallerim, anılarım, göz yaşlarım...