O Meçhul Asker Şiiri - Yaşar Duymuş

Tarihin en yaralı askeri,
Tükensede bitmemiş,o feri,
Ayaktadır bilin,türk’ün askeri,
Yenilmedi, kurmuş teni,
Cephede omeçhul asker

Sayısız kurulan muharebede,
Bileği güçlü,tırnak azimle,.
Vatanı i için derin yeminiyle,
Ata yurduna sarıldı özlemle,
Düşmanı ezdi,o meçhul asker.

Bayrak elde,iman ehliyle,
Delinmiş,yere düşen bedeniyle,
Uzanmış yere yatıyor,o ne makber,
Avucunu açmış,dua ediyor,peygamber.
Gazilik beratıyla,o meçhul asker.

Top,tüfek yok cesaretiyle,
Omuz vurmuş,gavura süngüsüyle,
Tek yürek oldu,iman-ı cevheriyle,
Vurdu Allah diyerek haddiyle,
Teslim olmadı şahadetiyle,meçhul asker.

Göz nuru nakış,nakış mendiller,
Kan akmış,izlerine isli kandiller,
Göz yaşı,saklı kaderinde,kaleminde,
Aşk özlemi kilit bölgesinde,
Hayallerle avunurdu,o meçhul asker.

Yokluk gününde,yoktu hırkası,
Ser sefil,açtı,susuz matırası,
Çıplak ayakları,morarmış,yırtıktı postalı.
İçindeydi,gönül hicran yarası,
Selam duruyordu,o,meçhul asker.

Boş vakitte,çalardı,sazın kırık telini,
Kırarlardı,dağın o ıssız belini,
Aşamaz hiç bir güç,yığını selini,
Unutmadı,Kemal'lerin zaferini,
Vatan diyordu,o,meçhul asker.

Tımarlanmış atı,koşar cilvesiyle,
Çalışan ellerin,direnen hiddetiyle,
Mustafa Kemal'in aşina gayretiyle,
Açılan kollarda,aradığı sarı zeybeğiyle,
Türküsünü mırıldanırdı,o,meçhul asker