Ö l ü m Şiiri - Kâzım Özgür

1
Elbet bir gün öleceğim;
Soğuk taşa döneceğim.
Yanmaz ocak söneceğim;
Nasıl hesap vereceğim?
2
Çenen susmuş bağlanacak;
Sevenlerim ağlayacak...
Zebaniler dağlayacak,
O menzile ereceğim.
3
Açık kalır belki gözüm,
Görmek ister sizi özün,
Allah olsun en son sözüm,
Lütfü, Kerem dereceğim.
4
Ne ışık var, nede bir ses;
Makbul amel bana bir eş.
Hayır, yapın verin üç beş;
Orda mendil sereceğim.
5
Bu genç ömrüm bittiğinde
Akıl baştan gittiğinde,
Son kelamı ettiğimde,
Ben kendini yereceğim.

Yüce Rabbim yardım senden,
Razı olsan Mevlam benden.
Ne beklerim kimden nerden,
Ben kendimi gereceğim.

Özgür ölür bir gün göçer;
Ektiğini bir bir biçer.
Aff olmazsa kalır naçar,
Hangi yola gireceğim?

{ Kâzım Özgür 2-Şubat–1982 }