O her şeyin sahibiydi
O hiç kimseye muhtaç değildi
İnsanı yarattı âlemi varlığa
Varlık içinde eriştirdi akla
Akıl erdi hidayetle mutluluğa
Akıl şımardı azdı çıktı doruğa
Kul, bireyde kendini bilmekti
Kullara kulluk etmeden özgürleşmekti
Yaratılmış hiçbir varlığa
Özellikle ölümlü olan insana
Asla hiçbir zaman boyun eğmemekti
İnsana kul köle olup putlarını dikmemekti
Okul açıldı vahiyle insanlığa
Oku emriyle yürüyen hayata
Kalemle yazma öğretildi
Okumayla erdemleştirildi
O kul, sırra ermek için koştu Allah’a
Kendi özünde tamamlandı çıktı şaha
İnsani kamil olmak için düştü yollara
İlkeler koydu insanlık adına hayatına
“Haksız yere adam öldürmeyecekti”
“Yaratan için bütün yaratılanları sevecekti”
“Hiçbir yaratılana asla zarar vermeyecekti”
“Bireyci davranış çıkarına yürümeyecekti”
“Sevgi, saygı yolunda paylaşımla yürüyecekti”
Ti’lere gömüldü ilkeler aydınlık yolunda
İnsan bireyselleşti batının kuyruğunda
Sömürdü insanı, hayatı umarsızca
Efendileşti yok ettiği insanlıkla
Dünyanın her bir yerinde yaşadı şımarıkça
Alkışladılar onu yalakaları, şaklabanlıkla
O kul, insan olmaktan çıktı insanlık yolunda
Kibirle yürüdü insanlar arasında burnu gaf dağında
İki metre çukura gönüldü hayatının sonunda
Bazıları yakıldı kül oldu, savruldu havalarda
Bir altın yazgı kaldı insan hayatının sırrında
Değişmedi hiçbir zaman insanlık hayatında
“O her şeyin sahibiydi
O hiç kimseye muhtaç değildi”
22.08.2011 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 22.8.2011 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutluyorum..
begeniyle okudum
Kutluyorum sayın Mehmet Çoban.........
TÜM YORUMLAR (9)