O Küçücük Şiir Şiiri - Müjgan Kızıleniş

sessiz sedasız gözlerinde
sonu olmayan kelimeler.
avuçlarında deniz
mavinin tonları parmak uçlarında.
ne güzel dillerin var
ne güzel sesinin rengi.
hep mi içini ısıtır insanın dilindeki sıcaklık...
ve öyle üzgünüm ki olamıyorsun benimle...

yön bulma özürlüyüm ben
gittiğin yollara kelimeler bırak
sesinden birkaç renk çal taşlara;
tanırım seni
ne mutlu ki bana
güzel olan şeyleri hala unutmadı yüreğim

söyle sevgilim söyle ne olur!
rüzgarı deniz kokan bu şehirde
yeniden sevebilecek miyim yağmurlu havaları,
şemsiyesiz çıkacak mıyım yine sokaklara.
başımı kaldırıp gökyüzüne bakmak istesem
bakamam korkarım:
bilmem ki bir gün olur da silinir mi dudaklarımdan
o küçücük şiir.
düşlerime sinen kokuyu yitirmektir
en büyük korkum.
bilemezsin ne acı gelir;
ne acı gelir bana
o güzelim rengini kaybetmek derinlerimde...