O Köy Şiiri - Cağlar Akarsu

Anadolu'nun ücra köşelerinde ki,
Bir Köy de...
...
Her zaman ki gibi, beni aldı götürdü,
Bir yer sofrasında, oturmuş insanlar,
Ellerinde bir kaşık,
Bulgur sahanında aş ararlar,
Yanı başlarında kuru soğan ve ekmek,
Has buğdayların özünde,
Toprak ve çamurun, anlamını bulurlar,
Bin bir çeşit sofraların,
Beş yıldızlı makamların,
Bizden ayrı bizi aşan insanların,
törelerimiz, tavan ve taban gibiydi,
Ayaklarım yere değmeden dolaşmayı,
Hiç bir zaman sevmedim,
Köyün yolları taşla kaplı, uzar gider,
Ayaklarımda bir sızı bile olsa,
Beni, hep kültürümde bulmuş,
Gizli sanatkarları özledim.
....
O köy, çok uzaklarda,
Sabah öten horozların müjdesi,
Tarhana çorbasının sıcaklığı,
Ovalara yayılan tüm kuzuların,
Sessizlikleri çağırıyor, seni,
Toprakla nasır tutmuş eller,
Alın terinin her damlasında,
İnsan ve toprak tekrar karılıyordu,
Özlü buğdaylar gibi,
Dövüle- dövüle, bulgur oluyordu.
....
2002