O Köy Şiiri - Önder Ülkegül

Yolum düştü köyüne
Bir mola verem dedim
Suyu abıhayatmış
Bir çayın içem dedim
Buldum üç-beş arkadaş
Dalmıştık şamataya
Birden çıktın köşeden
Kimdir bu güzel dedim
Bakmaz, gülmez dediler
Kendini beyenmiştir
Onun gönlü yüksekte
Yere inmez dediler
Bakar o güler dedim
Hele geçsin yanımdan
Gözü değsin gözüme
Yere iner o dedim
Oturdum bir kütüğe
Baktım geliyor nazlı
Tam yanımdan geçerken
Döndürdüm şiştirpanı
Şaşırdı, baktı güldü
Bu nedir şimdi dedi
Bakmaz, gülmezmişsin ya
Hem bak hem gül istedim
Bir geçti, iki geçti
Çekinme otur dedim
Gözün dikip gözüme
Kimsin sen, nesin dedi
Ben senin kısmetinim
Bak geldim ayağına
Birden çatıp kaşların
Hadi işine dedi
Gitme gel tanışalım
Küstünse barışalım
Ben gül, sen kimsin dedim
Bülbül mü olam dedi
Durdu, düşündü biraz
Baktım yüzü gülüyor
Sevilip, sevmek güzel
Gel bu bağ'a gir dedim
Bir deli arıyordum
Galiba buldum dedi
Aklım, fikrim karıştı
Hoşlandım senden dedi
Girdik sevgi bağına
Çıktık gönül dağın
Benim aklım o'nda ya
Onunda bende kaldı