O Konuşsun! ... Şiiri - Turgay Akbulut

Yağmur bulutlarının ardından,
Korkak bir ışık sarmış akşamı
Her yerde su kümeleri
Oğlum şaplatıyor ayaklarını
Elinde, topik şekeri teselli...
Kimsecikler yok bizden başka
Herkes çekilmiş, sıcak yuvasına
Ya onlar!
Islak bankların şarapçısı,
Kuytu köşelerin sahibi,
Berduşlar nerde?
Söyle dost yağmurlar!
Neden boşaltınız parkı
Yoksa sizde mi biliyorsunuz!
Yalnızlığa koşanların yazgısını
Söyle ozaman
Daha ne kadar bekleyeceğiz
Daha ne kadar sürecek
İçimizdeki, umutla karamsarlığın savaşı...

Herkes sıcak evinde, gülücüklerini pay ederken
Biz neden yazdık çığlıklarımızı, ayazlara
Neden bayramlar zehir, geceler kabus da
Neden oğlum
Neden koşuyorsun tek başına!
Kartpostal çocukları gibi, ellele tutup
Neden öpüşmesin
Neden kahkaları, güller açmasın
Neden mahkumsun yalnızlığa,
Şu güzelim parkta.....
Neden oğlum....
Bütün bunlar neden...

Söyle dost yağmurlar,
Bunca çekilen ızdırabın, vardır elbet bir nedeni
Vardır elbet, birikmiş bir bedeli
Yoksa neden verilsin bu ceza, Ona...
Ağla oğlum ağla, yıldızlara
Yıldızlar şahit içindeki yalnızlığa
Ağla oğlum ağla, yırtılsın karanlıklar
Seni saran kara yazgılar
Ağla oğlum ağla...
On binde bir olan ihtimaline ağla...

Allahım! ....
Bu bir sınav yada kader!
Belki de benim günahkar
Onun bir suçu yok
Onun hiçbir şeyden haberi yok
Ben Onu düşünüyorum
O tehlikeleri bilmiyor
Ben Onu bekliyorum
Benden sonra kim Onu koruyacak?
Kim? ...kim? ...
Allahım! ...
Ben günahkarım
Onun bir suçu yok
Al benim canımı
O gülsün...O konuşsun...
Ona kötülükleri öğret,
Kendini korusun
Ona bir şey olsa!
Ben toprağa da sığmam
Ona bir şey olmasın
Onun bir suçu yok
O konuşsun....

(kasım 2000)