Kara kıl çadırda görmüştüm Seni,
Zeytine benzeyen gözlerin vardı.
Yelek, mintan, şalvar örtmüş bedeni;
İç model gelişmiş, örtüsü dardı.
Simsiyah saçların belik örgülü,
Dudakların etli, böğürtlen rengi.
Yanık çehren yıllar yılı görgülü,
Yürüyüşün sanki aruz ahengi.
Bürücek Yaylası dağlıklarıydı,
Çadırın önünde oturur deve.
Ve duyulan çocuk çığlıklarıydı,
Yörükler sahipti çadırdan eve.
Birkaç keçi, koyun oynaşta gördüm,
Çocukları pınar, kaynaşta gördüm.
Nine yok burada; erkek,kız, karı,
Hep mutlu yaşarlar yazı, baharı.
Erte yaz dediler: "O kız evlendi..."
Yüreğinde varmış bir gizli sevdâ.
Nice genç onunçün savaşlar verdi,
O kız başkasıyla erdi murada...
17.02.2020
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 17.2.2020 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!