Pazarları da erken kalkardı babam
kuşanırdı giysilerini o mavi kara soğukta,
sonra sızlayan çatlak ellerle
hafta içi günlerinin havasında zahmetle
yığılmış ateşleri harlardı. Kimse teşekkür etmedi ona.
Uyanıp duyardım soğuk ufalanışları, parçalanışları.
Odalar sıcakken, çağırırdı,
ve yavaşça doğrulur giyinirdim,
korkarak evin süreğen öfkelerinden,
soğuğu kapı dışarı etmişle
ve de güzel pabuçlarımı boyamış olanla
aldırmadan konuşarak.
Ne biliyordum, ne biliyordum ki
aşkın sadeliği ve yalnız bürolar hakkında?
Robert Hayden (1913-1980, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 22:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Those Winter Sundays by Robert Hayden Sundays too my father got up early and put his clothes on in the blueblack cold, then with cracked hands that ached from labor in the weekday weather made banked fires blaze. No one ever thanked him. I'd wake and hear the cold splintering, breaking. When the rooms were warm, he'd call, and slowly I would rise and dress, fearing the chronic angers of that house, Speaking indifferently to him, who had driven out the cold and polished my good shoes as well. What did I know, what did I know of love's austere and lonely offices?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!