yine çok güzel onu görmek,
bir cam kenarında..
o, cama her vuruşunda sanki,
içimdeki bitmiş ruha seslenirdi..
can verirdi yeniden,
ruhumun bütün solmuş çiçeklerine..
ayrım yapmak onun en son işi olsa da sonbaharda daha sık ugrardı yanımıza..
ve o geldiğinde benim diyen ağaç yoktur ki sevinmesin..
o ki,bütün kötü yaşanmışlıkların her bir hücresini örter,
sadık bi dost gibi..
o ki bir tanrının lütfü,
o ki insanlığın bereketi,
o ki benim ağlayan gözlerim..
Paşa KorunKayıt Tarihi : 25.7.2014 05:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!